Op het moment van trauma — vooral in de kindertijd – vertraagt de adem automatisch: zpijnlijke gebeurtenissen worden dan geïsoleerd en bevriezen. Daarna wordt minimaal geademd en de energie van pijnlijke gebeurtenissen blijven geïsoleerd en bevroren en pijnlijke gevoelens worden niet meer waargenomen. Dit betekent geenszins dat de emoties rondom het trauma zijn verdwenen; ze worden alleen buiten het bewustzijn gehouden.

‘Triggering’
Dit heeft als nadeel dat het later – als het weer veilig is – het onmogelijk is geworden om deze gevoelens alsnog te verwerken en los te laten. Vaak zijn de traumatische gevoelens en emoties verdwenen onder de bewustzijnsdrempel waar ze een eigen leven zijn gaan  leiden.
Misschien herken je dat de dingen die je nu overkomen de gebeurtenissen van toen kunnen ‘triggeren’ –- vooral als ze veel lijken op de (oude) gebeurtenissen van het trauma. Dan worden overdreven gevoelens van angst, boosheid of verdriet opgeroepen, zonder dat je weet waarom. Ook lichamelijke klachten waarvan je de directe oorzaak niet kent, kunnen zich manifesteren.
Om de energie helemaal vrij te maken, is het noodzakelijk om uiting te geven aan de oude pijn. Zo kan je lichamelijk en mentaal uiteindelijk ook dat oude zeer verwerken en loslaten.